شعری از: مریم سیدافقهی ( گاهنامۀ شعر ، شمارۀ اول )
ما
چه مي‌دانستيم
كه كسي سايه هايمان را
اجاره كرده است
تا بهاي ديدن خورشيد را
بگيرد؟
ما چه مي‌فهميديم
كه درد
آميزش فلسفه است و كلمه
و گل
گل
تنها پاسخ تناسخ است
به تنازع بقا
.
عطرِ رقصان
در اندوه و دود
گيج مي‌شود
كاش
راه بازگشت را
باران
نشُسته باشد
( مريم سيدافقهي )
